Voor alles is een eerste keer…

Hoe cliché he, om zo de titel van je eerste blog te noemen. Maar het voelt naakt om mijn gedachten hier te typen. Toch zal ik die drempel moeten nemen als ik mijn doel wil behalen. Namelijk het vertellen van verhalen. Verhalen van levens die misschien niet meer terugkomen of juist de verhalen van de levens die net beginnen. Mijn allereerste blog is nu dus een feit. Maar ook die allereerste aanvraag bij mij als zelfstandig ondernemer kwam opeens. Ik dacht te beginnen met een bevalling waarvan ik nu op wacht sta. Dit omdat ik eerst mijn site zou gaan bouwen, daarna zouden we gaan verhuizen en dan kwam dat fotograferen wel. Nu is dat allemaal gebeurd. Maar tussendoor kwam nog mijn allereerste aanvraag. Namelijk de vraag of ik een uitvaart wilde vastleggen. Een afscheidsdienst van groot onverwachts verdriet. Een afscheid dat veel te vroeg kwam. Een eerste uitvaart voor mij als officiële fotograaf maar veel meer voor dit gezin, wat nu gebroken en met een lege plaats in het gezin achter blijft. Deze dienst zal ik nooit meer vergeten. De liefde voor de overledene maar ook het verdriet en de kwetsbaarheid van deze mensen die achterbleven was zo zichtbaar in alle kleine details, waarin hij werd herdacht en geëerd op zijn laatste reis die hij voor het eerst moest afleggen.

Ook was er een eerste keer in het officieel als fotograaf op wacht staan. Wachten op een vrouw die elk moment kan bevallen en die mij dan ook op elk moment van de dag mag bellen met de melding dat HET is begonnen.  Die allereerste keer was dat midden in de nacht. Ik die met haast mijn bed uit sprong en vol adrenaline richting Amsterdam scheurde om nieuw leven te mogen verwelkomen. En wat was dat een mooie eerste keer. Getuigen zijn van deze geboorte heeft mij doen beseffen dat dit is wat ik wil. Dat ik deze eerste keren van nieuw leven wil vastleggen. Want WAUW wat is dat puur en kwetsbaar. Geboren in een bad, gedragen en ontvangen in liefde.

Als je geboren wordt en begint met leven heb je niet in de gaten dat je dat nog nooit hebt gedaan en toch deed je het zomaar. Door de tijd heen leerde je allemaal nieuwe dingen en ontwikkelde je als mens steeds verder tot wie je nu bent. Ik ben ontwikkeld als fotograaf die momenteel heel veel eerste dingen aan het doen is. Wat niet altijd leuk of makkelijk is, maar mij gaat brengen bij mijn doel en dat is verhalen vertellen door middel van beeld en soms door middel van deze blog. Ben ik dan zo’n schrijver? Nee, maar ik wil verhalen delen van de emoties die ik mag vangen, door mijn lens en zo de wereld in wil brengen, want juist die kwetsbare kant mag verteld worden.